De toekomst van wonen zal worden gevormd door een toenemende nadruk op de ervaring in plaats van het vastgoed.
De deeleconomie stelt mensen in staat te huren in plaats van te bezitten. Het blijkt dat velen hier ook de voorkeur aan geven. Sinds het begin van eBay in 1995 hebben abonnementsservices zoals Netflix, Uber, Airbnb, Rent the Runway en WeWork een aanzienlijke invloed gehad op de manier waarop we eten, bewegen, kijken en werken. De populariteit van deze services is alleen maar toegenomen tijdens de pandemie en ze werden onze dagelijkse tools om zo vol mogelijk te kunnen leven binnen de muren van onze woningen. Naar verwachting zal de wereldwijde deeleconomie alleen maar toenemen. De geprojecteerde marktwaarde voor 2024 zal $1,5 biljoen bereiken.
Snelle veranderingen in de afgelopen jaren hebben ons laten zien dat de toekomst nooit volledig zeker is niet op de korte-, middellange noch lange termijn. Toch zijn er ook enkele fundamentele menselijke eigenschappen die nooit veranderen. Bredere maatschappelijke trends zoals hybride werken en leven als digitale nomade hebben al langer invloed op werkruimten en transformeren nu de manier waarop we onszelf zien binnen een plek of gemeenschap. De verschuiving in hoe we huren in plaats van bezitten vindt plaats nu woningbezit niet haalbaar is voor jongere generaties. Gen Z krijgt te maken met het grootste verschil in de verhouding tussen inkomen en huizenprijzen sinds 70 jaar. Vanwege de stijging in rentes van 3% naar 6% kan iemand in de V.S. met een maandbedrag van $2400 een woning betalen met een waarde van $363.000, waar dit voorheen nog $554.000 was. De huurmarkt houdt echter gelijke tred met de steeds veranderende verwachtingen van consumenten. Huren is niet langer een opstapje naar bezit maar de echte voorkeur. Dit geldt voor alles van films en kleding tot woningen en auto's.
Deze verschuiving wordt belichaamd door de 'digitale nomaden'. Landen zijn steeds vaker bestemmingen voor telewerkers die unieke omgevingen en ervaringen zoeken—een extreme balans tussen werk en privé. Landen als Portugal en Estland moedigen deze nomaden aan met werkvisa zodat er aan de lokale economie kan worden bijgedragen. Op deze manier kunnen de nomaden werken en wonen in hun gehuurde Airbnb, door de stads reizen met een rideshare-app en hun salaris storten bij een digitale bank.
De markt voor meergezinswoningen is ook in staat dezelfde voordelen en mogelijkheden te bieden die benut zijn in de deeleconomie. Flexibiliteit is de nieuwe valuta. Mensen die huren kunnen van woning veranderen wanneer dat nodig is of wanneer dat willen, of de reden nu nieuwsgierigheid is, een nieuwe baan, hun manier van leven, prioriteiten of een relatie. Hiermee verandert de opdracht voor de woning. Mensen hoeven niet meer te kiezen tussen stedelijk of landelijk, flexibiliteit of een eengezinswoning, thuis of op kantoor werken. Het is allemaal mogelijk. De deeleconomie is nu overgegaan in Subscription Living. We hebben nog nooit zoveel eisen gesteld aan onze ruimten. Als reactie hierop kunnen we de ruimten ontwerpen op een manier die alle verschillen en mogelijkheden van het moderne leven omarmt.
Om de 'vrijwillige huurder' aan te trekken, moeten we eerst begrijpen dat woningen slechts een onderdeel zijn van een groter lifestyle-ecosysteem. Het liefst werkt dit systeem als de visie voor de 15-minutenstad. Met andere woorden, Subscription Living wordt bepaald door de nabijheid van ervaringen, niet door vastgoed.
Het lifestyle-ecosysteem is zowel openbaar als privé. Het wordt een onderdeel van de stad en biedt tegelijkertijd alle extra services die het leven comfortabeler, makkelijker en leuker maken. Scholen, zorginstellingen, recreatieplekken, restaurants, parken en retail bieden bewoners de ervaring van een 15-minutenstad (kijk hier voor meer informatie) op korte afstand van hun voordeur. Er is een drievoudig effect: elke klant wordt een mogelijke huurder, bewoners zijn gelukkiger en de opbrengsten zijn hoger. De voordelen van de sociale component zijn duidelijk: bewoner die een andere persoon in hun gebouw kennen, verlengen hun huurperiode 50% vaker. Dit stijgt tot zelfs 90% als ze twee of meer personen kennen.
De individuele eenheden bootsen de flexibiliteit van het gebouw na. Mensen kunnen hun woonruimte aanpassen aan wat ze willen doen met aanpasbaar en robotisch meubilair. Een entertainmentcenter wordt een werkruimte en een kast kan worden verschoven om plaats te maken voor een virtuele yogales. Verlichting, akoestiek en natuur zijn essentieel voor de thuiswerker en hybride werker. Bewoners die behoefte hebben aan wat privacy kunnen een kleine ruimte boeken voor een telefoongesprek en voor wat aanspraak kunnen ze in de gemeenschappelijke lounge gaan werken. Deze gemeenschappelijke ruimten hebben bewust geen namen omdat ze naar behoefte kunnen worden aangepaste. Wat 's ochtends een gemeenschappelijke werkruimte is, kan 's avonds probleemloos worden omgetoverd tot feestplek of gameruimte.
Het lifestyle-ecosysteem is een functie van de interactie tussen design en technologie. De introductie van werkgerelateerde technologie in onze huizen heeft in de afgelopen jaren een reputatie opgebouwd als het gaat om het versnellen van ons leven en het wegnemen van de rust uit onze persoonlijke ruimten. Technologie, zoals een vaatwasser of koelkast, kan ons leven echter ook gemakkelijker maken. Er is ruimte voor geavanceerde technologie om een gevoel van rust in ons leven te brengen, om ons meer tijd te geven in plaats van minder. Het kan een bron van verbinding zijn in plaats van isolatie.
